Miejska sieć ciepłownicza

Miejska sieć ciepłownicza to system techniczny służący do transportu ciepła od źródła do miejsca odbioru. W Krakowie ciepło sieciowe dostarczane jest odbiorcom, w postaci wody grzewczej, czterema głównymi magistralami ciepłowniczymi, których nazwy pochodzą od nazw geograficznych stron świata. Magistrala Zachodnia, nazywana również Magistralą Skawińską, łączy system miejski z CEZ Skawina S.A.

Obszar działania systemu ciepłowniczego w zasadzie pokrywa cały obszar intensywnej zabudowy miasta. Wyjątek stanowi teren wewnątrz I obwodnicy komunikacyjnej, gdzie z uwagi na ograniczony dostęp, nie przewiduje się rozbudowy systemu ciepłowniczego. Zasilanie tego rejonu w ciepło oparte jest na istniejących kotłowniach gazowych, oraz indywidualnych systemach grzewczych.

Poza systemem ciepłowniczym, znajdują się również tereny zabudowy jednorodzinnej zlokalizowane na obrzeżach miasta.

Całkowita długość sieci ciepłowniczej wynosi ponad 846 km, z czego około 55% stanowi sieć preizolowana.

Odbiorcy podłączeni są do sieci ciepłowniczej poprzez węzły przyłączeniowe: indywidualne (jedno i dwufunkcyjne) i węzły grupowe,. W systemie ciepłowniczym Krakowa pracuje obecnie ok. 9 300 węzłów przyłączeniowych, z czego około 90% węzłów jest wyposażonych w automatykę pogodową.

Istniejący system ciepłowniczy posiada znaczne rezerwy, zarówno w źródłach ciepła jak i w przepustowości sieci magistralnych i rozdzielczych. Istnieje możliwość podłączenia każdego odbiorcy zlokalizowanego w obszarze działania systemu ciepłowniczego.

Mapa sieci ciepłowniczej: